Historia Mercedes Bens

Nazwa firmy pochodzi od nazwiska jej założyciela Gottlieba Daimlera. Marka znana jest z luksusowych samochodów. Historia Mercedes-Benz zaczyna się w roku 1885, kiedy to firma została otwarta przez pana Daimlera pod nazwą DaimlerMotoren Gesellschaft. W 1886 roku firma produkuje swój pierwszy motocykl z patentem Benza. Gottlieb Daimler zgłasza patent na swój projekt motocykla w 1885 roku i nadaje mu imię swojej córki Mercedes, co po hiszpańsku oznacza "miłosierdzie".

W 1890 roku firma zmienia nazwę na Daimler Motoren Gesellschaft. Od tego czasu firma znana jest pod skróconą nazwą DMG. Nadal produkowali małe samochody, takie jak Daimler Reitwagen i Das Modell (niemiecki: Model). Mniej więcej w tym czasie właściciele samochodów zaczęli się nimi ścigać na drogach publicznych, ponieważ nie istniały wtedy żadne przepisy zabraniające wyścigów.

DMG zaczęło produkować większe i szybsze samochody, które spodobały się nowej grupie klientów. Samochody te zostały stworzone do jazdy po otwartych drogach, a nie tylko do wyścigów.

DMG zaczyna budować silniki do samolotów i sterowców. Wkrótce potem firma zapragnęła mocniejszego silnika, który pasowałby do jej nowych luksusowych modeli samochodów. Współpracują z firmą Maybach, aby stworzyć pierwszy silnik V8. Maybach realizuje to zadanie w 1907 roku i jeszcze w tym samym roku produkuje wersję 8-litrową.

W tym samym czasie firma rozpoczyna sprzedaż samolotów i sterowców dla niemieckiego wojska.

W 1909 roku DMG łączy się z Benz & Cie., niemieckim producentem samochodów założonym przez Karla Benza w 1871 roku. Obie firmy przestają produkować własne pojazdy i od tej pory zajmują się wyłącznie produkcją silników. W 1916 roku staje się jasne, że wkrótce powstanie nowa marka niemieckich samochodów, które znane były ze swojej niezawodności. W 1924 r. zaprezentowano publicznie pierwszy samochód marki Mercedes-Benz. Nie nazywał się on jednak wówczas Mercedes-Benz. Pojazd był sprzedawany jako Diamler-Benz, nazwany tak na cześć dwóch właścicieli firmy DMG: Gottlieba Daimlera i Karla Benza.

Po kilku latach systematycznego rozwoju, w 1926 roku DMG jest jedną z największych firm motoryzacyjnych na świecie, zatrudniającą ponad 30 tysięcy pracowników. Mniej więcej w tym czasie DMG rozpoczyna produkcję autobusów.

Z sześciocylindrowym silnikiem od Maybacha jak należy; wraz z ulepszeniami modernizującymi je do masowej produkcji przez DMG niedawno nabywa konkurenta "Diamler Motoren Gesellschaft" (DMG). 

Każdy kolejny rok przynosił dla firmy kolejne ciekawe wyzwania, którym byli w stanie sprostać. Jednym z najbardziej palących problemów było to, że z biegiem czasu stawało się coraz bardziej oczywiste, że popyt na ich luksusowe samochody nigdy nie zostanie zaspokojony. Nie było wystarczająco dużo zamożnych ludzi, którzy mogliby kupić wszystkie te samochody; nawet gdyby firma była w stanie sprzedać każdy samochód, który wyprodukowała, w obiegu wśród tej grupy docelowej nie byłoby wystarczająco dużo pieniędzy, aby to umożliwić.

W 1903 roku Gottlieb Daimler zmarł w wieku 66 lat.

Pierwszy Mercedes Roadster bazował na sześciocylindrowym silniku DAIMLER (86 x 140 mm średnicy otworu x skoku). Był to lekki pojazd z 3 miejscami siedzącymi, który mógł osiągnąć maksymalną prędkość 75 km/h. Samochód posiadał również elektryczny rozrusznik i trzypunktowe zawieszenie. Była to prawdziwa rewolucja w niemieckiej motoryzacji. Legendarne Srebrne Strzały.

Daimler-Motoren-Gesellschaft wziął udział w sześciu wyścigach Grand Prix, po dwa w Niemczech (dwa zwycięstwa), Anglii, Włoszech i Francji. Po tym wydarzeniu, formuła wyścigów Grand Prix została zmieniona, aby więcej samochodów mogło wziąć w nich udział. Samochody wyścigowe wyglądały jak zwykłe samochody drogowe, ale w rzeczywistości były specjalnie zbudowanymi pojazdami wyścigowymi z gaźnikami zaprojektowanymi do pracy przy wyższych prędkościach niż normalnie możliwe na drogach publicznych, specjalnymi silnikami o wysokiej wydajności o pojemności do sześciu litrów, doładowaniem lub wtryskiem paliwa. Zespoły wyścigowe korzystały również z usług kierowców, którzy nie posiadali oficjalnych licencji, ponieważ uważano ich za amatorów; przez wiele lat dotyczyło to zwłaszcza wielu czołowych inżynierów i kierowców fabrycznych Mercedesa.